Tomb of Mehdi Akhavan Sales in Chenārān

Medi Akhvan Sales is my favourite poet.He was never separated from people and the poems are coming from the heart of people.The tomb was great and lovely.

توس ارامگاه فردوسی

براحتی پیدا کردم. عالی بود.

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفتسرها در گریبان استکسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران رانگه جز پیش پا را دید، نتواندکه ره تاریک و لغزان استوگر دست محبت سوی کس یازیبه اکراه آورد دست از بغل بیرونکه سرما سخت سوزان استنفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریکچو دیوار ایستد در پیش چشمانتنفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟ز چشم دوستان دور یا نزدیکمسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکینهوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...دمت گرم و سرت خوش بادسلامم را تو پاسخ گوی، در بگشایمنم من، میهمان هر شبت، لولی وش مغموممنم من، سنگ تیپا خورده ی رنجورمنم، دشنام پست آفرینش، نغمه ی ناجور

Mehdi Akhavān-Sāles , or Akhavān-Sāless (Persian: مهدی اخوان ثالث‎(March 1, 1929 in Mashhad, Iran – August 26, 1990 in Tehran, Iran), pen name Mim. Omid (Persian: م. امید‎, meaning M. Hopewas a prominent Iranian poet. He is one of the pioneers of Free Verse (New Style Poetryin the Persian language.Mehdi Akhavan Sales was born on 1 March 1929, in Mashhad, Khorasan Province, Iran His father, Ali, originally from Fahraj in Yazd province, was an apothecary (ʿaṭṭār), and his mother, Maryam, a native of Khorasan. Akhavan Sales had to give up an interest in music to appease his father. He finished his elementary education in Mashhad and studied welding in the citys Technical School (honarestānin 1941. It was in Mashhad that he was familiarized with the elementary principles of classical Persian prosody by one of his instructors in the technical school in Mashad, named Parviz Kāviān Jahromi, (Akhavan, 2003c, p. 386). Afterwards, Akhavan soon found his way to the literary circles of Mashad. One of the most notable of these circles was the Khorasan Literary Society. He chose M. Omid (Omid means hopeas his pen name and as he grew older, he began to play with the meaning of his poetic name with a sense of irony.[1] Akhavan, along with a few others, formed Bahār, a literary circle more in tune with modernist trends in poetry. Later he became involved in leftist politics and a member of the provincial committee of the recently established Youth Organization of the Tudeh Party.[1] Following his education, Akhavan moved to Tehran (1949and worked as a teacher. He married his cousin Ḵadijeh (Irānin 1950 and they had six children: Laleh, Luli, Tus, Tanasgol, Zardošt, and Mazdak ʿAli.[1] Akhavan’s first collection of poetry, Arḡanun (The organ; Figure 3), was published in 1951 and when the government of prime minister Mohammad Mosaddegh was toppled by a coup, he took part in political activities and was imprisoned along with Nima Yooshij and other activists.Akhavan’s second poetry collection named Zemestān (Winterwas published in 1956. After his release from prison in 1957, he started to work in radio, and soon after was transferred to Khouzestan to work in TV. Later on, he taught literature on radio and TV and at the university. After the 1979 Iranian Revolution he was granted membership to the Iranian Academy of Artists and Writers. In 1981 he was forced to retire from government service without pay. In 1990, following an invitation from the cultural organization in Germany, he traveled abroad for the first time. Few months after his return, he died in Tehran. He is buried on the grounds of the mausoleum of Ferdowsi in Tus.

قرار گرفتن مقبره و یادبود مهدی اخوان ثالث، این شاعر دوست داشتنی سده اخیر در جوار آرامگاه فردوسی بزرگ امری خجسته است، چرا که آن بزرگمرد سنگ بنای زنده سازی زبان و شعر پارسی را گذاشت و این فرزند برومند در غنا و اعتلای شعر در سده اخیر کوشید و شعر نیمایی را با زبان و ادبیات استخواندار خویش تثبیت کرد. اشعاری زنده که در خلوت ایرانیان تکرار می شوند: ..وگر دست محبت سوی کس یازی، به اکراه آورد دست از بغل بیرون، که سرما سخت سوزان است..

Poetry

استاد محمدرضا شجریان در کنار ماث( مهدی اخوان ثالثو حضرت فردوسی به خاک سپرده میشود.

آرامگاه شاعر حماسی سرای معاصر

نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگِ بی‌رنگمبیا بگشای در، بگشای دلتنگم.حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می‌لرزد.تگرگی نیست، مرگی نیستصدائی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان‌ست

باید رفت و دید ..

لحظه ی دیدار نزدیک استباز من دیوانه ام ، مستمباز می لرزد ، دلم ، دستمباز گویی در جهان دیگری هستمهای ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، تیغهای ، نپریشی صفای زلفکم را ، دستو آبرویم را نریزی ، دلای نخورده مستلحظه ی دیدار نزدیک است

همجوار فردوسی بزرگ

خوبه

خوب

باصفا

خیلی عزیزه

Akhavan Sales is one of the best Iranian poets which his poems are called "Sher-e no" means new poem. I love his woeks.

Small and solemn tomb of the great late contemporary Iranian poet Mehdi Akhavan Sales who passed away in 1990.

He is one of the pioneers of Free Verse

فرزند خلف فردوسی. به یقین بهترین جا برای آرام گرفتن کنار پدر بوده است. چند سالی است خوشبختانه آرامگاه استاد اوضاع بهتری پیدا کرده و با نصب سردیس و بهسازی خوشبختانه مردم نسبت به گذشته بیش تر از ایشان یاد می کنند. روحشان شاد.

م. امید